RAYRAK: 2009

วันพุธที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

วันอาทิตย์ที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

Let the Music Play

เจอคนแต่งตัวแบบนี้ที่ไหนหว่า…… ก็สวยดีนะ เดรสสั้น ที่ดูเหมือนเสื้อยืด

ไม่รู้ว่าเค้าเรียกว่าอะไร …..

สวัสดีมนุษย์โลก

ภาพนี้ เป็น เนย เพื่อน อูน แต่อันนี้ ขโมยเขามาวาด

พอวาดเสร็จ แล้วคิดถึง ปกอัลบั้ม ของเมนิค ชุดล่าสุด

อันนี้วาดให้แนน จำเนียรไวย น้องของ หนุ่ม จำเนียรไวย (สะกดถูกไหมกูไม่รู้) นามสกุลนี้ ได้ยินทีแรก นึกว่านามสกุล นักการเมืองทุกที 555

โครงหน้าสวย และบุคลิก ชัดเจน แต่ ไม่ค่อยเหมือน หนุ่มเลย นะ

เสาร์อาทิตย์ นี้ได้แค่2 รูป หนักเหล้าเบียร์ ไปหน่อย

วันศุกร์ที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

วันจันทร์ที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

Want to die

น้องคนนี่ คือลูกค้าคนแรก ของ อนิ พัยลิชชิ่ง ขอบใจน้องมาก ที่มีรสนินมเดียวกัน ขอให้สวยวันสวยคืนนะ 55+

เจ๊ง้ม กับ ต๊อดตี้ เชียงใหม่

น้องอีกคนนึงเสื้อสวยมาก Jah bless all

หน้าม้าของเรา

น้อง คนนี้ ก็อุดหนุดไปหลายอย่าง ขอบใจมากนะ แล้วอย่าลืมติดตามผลงานต่อๆไป

น้อง คน นี้ก็น่ารักมากครับ

น้องคนนี้ก็อุดหนุนงานของเจ๊งิ้มไปหลายชิ้น

เจ๊งิ้ม กับเก่ง ช่วยกันมาขายของปีนี้ ขายได้พอๆ กันเลน

น้อง2คนนี้ ก็น่ารักมากครับ

พร กับสามี ก็มาอุดหนุนนะ

หน้าตาของสมุด

ยังมีอีกหลายคน ที่ไม่ได้ถ่ายรูปเอาไว้ ต้องขอโทษด้วย ขอขอบคุณทุกคน ที่มาช่วยซื้อสมุดที่เราทำ ถึงขายได้น้อย แต่คนที่มาซื้อก็น่ารักทุกคน ขอบใจนะ

วันเสาร์ที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

thanks For Want to die

นำหนังสือ god / animal / และ สมุดอยากตาย ไปขายที่งานแฟต

ถึงขายได้น้อย แต่ก็ดีใจที่ลูกค้าทุกคน เป็นคนที่เราเห็นแล้วว่า มีรสนิยมตรงกับเรา

และขอขอบคุณทุกๆ คนมาก ได้ขอถ่ายรูปไว้ 2-3 คน

แต่วันนี้ ขอลงแค่คนเดียวก่อน เพราะ ไม่ไหวแล้วจะสลบ เพื่งออกจากสถานีตำรวจ แล้วก็ถึงบ้าน

ขอบคุณ น้องๆ และเพื่อนๆ ทุกคน ที่มาช่วยซื้อนะ ถึงไม่มาก แต่ก็เป็นการขาดทุน แบบมีความสุข 5555+

วันพฤหัสบดีที่ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

EGON

ลองเขียนรูป ตามแบบของ Egon ดู

แล้วทำไม พอเขียนแล้ว นึกถึง นิทเช่ ก็ไม่รู้ ทั้งๆ ที่ไม่ค่อยเกี่ยวกัน

แต่อาจเป็นเพราะอยู่ยุคเดียวกันมั๊ง

วันพุธที่ 4 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

…sketch 03_11_2009

i like this kind of color too

sleep dee kha

("I am haunted by the vivid memories of killings & corpses & anger & pain... of starving or wounded children, of trigger-happy madmen... The pain of life overrides the joy to the point that joy does not exist.")

ในข้อความเมื่อวาน ผมกล่าวถึงคำวิจารณถึงคนทำข่าวสงครามกลุ่มหนึ่ง...
แต่อาชีพดังกล่าวไม่ใช่อาชีพที่ำทำกันได้ง่ายๆ มีแรงกดดันมหาศาลถาโถมมาที่พวกเขา บุคคลที่จะเขียนถึงในวันนี้ อาจไม่ใช่ฮีโร่ของใครๆ แต่เรื่องของชีวิตของเขานั้น ถ้าใครได้อ่านน่าจะมองคนอื่นๆ อย่างระมัดระวังขึ้น
เควิน คาร์เตอร์ (Kevin Carter) ถ่ายรูปด้านล่างนี้ ที่ประเทศซูดาน

ภาพที่เศร้าสลดนี้ ทำให้เขาได้รับรางวัลพูลิเซอร์ไพรซ์
แต่เมื่อมีคนทราบว่าหลังจากที่เขาถ่ายรูปแล้ว เขาทำเพียงแค่ไล่นกแร้งไป แต่ไม่ได้ช่วยเด็ก หลายคนประนามเขาว่าเขาก็เป็นเหมือนนกแร้งอีกตัว ที่คอยจะกินเด็กชาวซูดานนั่นเอง
ถ้าเรื่องจบลงเช่นนี้ เราคงมีคนให้คอยประนาม ช่างภาพได้รางวัลจากการ "ฉวยโอกาส" จากปัญหาสังคม
แต่โศกอนาฏกรรมเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น
สองเดือนหลังจากที่ได้รับรางวัล เควิน คาร์เตอร์ จบชีวิตตัวเองด้วยการดมคาร์บอนมอนนอกไซด์

ส่วนใหญ่ของข้อความในท่อนนี้ได้มาจาก wikipedia

Kevin Carter (1961-1994) เป็นนักถ่ายภาพสารคดี ชาวแอฟริกาใต้

เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ของอาิชีพถ่ายภาพในการเก็บภาพสถานการณ์ไม่สงบ ในแอฟริกาใต้ ในช่วงสุดท้ายของสงครามกลางเมือง เขาได้รับรางวัลพูลิเซอร์ในปี 1994 อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้รับแค่เพียงคำชื่นชมเท่านั้น แต่ได้รับคำวิพากษ์วิจารณ์อย่างรุนแรงที่เพียงแต่ถ่ายรูป โดยไม่ได้ช่วยเด็กหญิงคนนั้น

คำวิจารณ์นี้ รวมถึงการเสียชีวิตของเพื่อนสนิท ทำให้เควินตัดสินใจจบชีวิตตัวเอง ในวัย 33 ปี ในบันทึกการตายเขาเขียนไว้ว่า

"ผมถูกหลอกหลอนด้วยความทรงจำบาดลึกของการฆ่าฟัน ศพ ความโกรธ ความเจ็บปวด... ของเด็กที่อดอยากและบาดเจ็บ, ของคนบ้าที่กระหายการลั่นไกปืน... ความเจ็บปวดของชีวิตมันกลืนกินความสุข จนถึงจุดที่เรียกว่าความสุขนั้นไม่มีอยู่"

ในส่วนของจังหวะที่เขาถ่ายภาพนั้น ในบันทึกของเพื่อนของเขาเขียนไว้ว่า
"Seeking relief from the sight of masses of people starving to death, he wandered into the open bush. He heard a soft, high-pitched whimpering and saw a tiny girl trying to make her way to the feeding center. As he crouched to photograph her, a vulture landed in view. Careful not to disturb the bird, he positioned himself for the best possible image. He would later say he waited about 20 minutes, hoping the vulture would spread its wings. It did not, and after he took his photographs, he chased the bird away and watched as the little girl resumed her struggle. Afterward he sat under a tree, lit a cigarette, talked to God and cried. "He was depressed afterward," Silva recalls. "He kept saying he wanted to hug his daughter." "
ถ้ามีเวลาผมอยากให้ลองอ่านเพิ่มเติมได้ที่ http://www.thisisyesterday.com/ints/KCarter.html

จาก http://wonam.exteen.com/20041211/kevin-carter

-----------------------------------------------------------

http://en.wikipedia.org/wiki/Kevin_Carter

วันเสาร์ที่ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2552

ENJOY

It's not everyday we're gonna be the same way
There must be a change somehow
There are bad times and good times too
So have a little faith in what you do
Cause you don't seem to realize
The things you've got to face in life
Today you're up, tomorrow you're down
So thank god that you're still around town
Though we've got to work like slaves
Just to eat a piece of bread
But as we go along each day we'll find
Happiness to sooth the mind cause
It's not everyday we're gonna be the same way
There must be a change somehow
There are bad times and good times too
So have a little faith in what you do